BREDA – Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met…’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Sebastiaan Kropf van het Aardappelpakhuis.
Sebastiaan, de afgelopen acht jaar was je de algemeen directeur van STRND, BAAI en Bootje Varen. Dat zijn natuurlijk bekende bedrijven in Breda.
“Klopt, dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Dat was een functie met veel verantwoordelijkheid, want in totaal hebben die bedrijven zo’n 140 werknemers. Dan hebben we het over schippers die de boten varen, over horecamedewerkers, over sales, marketing, boekingskantoor etc.”
En nu word je plotseling zelfstandig ondernemer? Hoe kwam het Aardappelpakhuis op jouw pad?
“Anderhalf jaar geleden kochten we ons huis in de Belcrum, waar het Aardappelpakhuis aan vast zit. Omdat ik hier lang aan het klussen ben geweest, raakte ik vanzelf aan de praat met de ondernemer die erin zat. Toen had ik al gelijk een soort klik met die winkel. Je ziet dit soort winkels niet meer. Echt zo’n klassiek winkeltje. Ik vond dat heel tof, zo’n winkeltje met een echte specialisatie in aardappels.
Ik kreeg er heel veel ideeën van. Dus met de eigenaar zat ik vaak te sparren. Ik zag allerlei kansen. Maar zelf had hij niet zo’n passie voor de winkel. Hij vroeg me om eens in mijn netwerk rond te kijken voor een mogelijke opvolger. En toen dacht ik: Ja, ik kan wel zoeken in mijn netwerk. Maar ik vind dit misschien zelf ook wel heel leuk. In mijn achterhoofd heb ik altijd wel een soort van ambitie gehad om voor mezelf te beginnen.”
Maar je had dus een enorm mooie baan. Toch ga je dit avontuur aan?
“Klopt. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment tegen mijn vrouw zei: wat zou je ervan vinden als ik het Aardappelpakhuis naast ons huis zou overnemen? En ze kijkt me aan en ze zegt: ‘Ben je wel helemaal lekker? Je hebt een mooie baan, een leuk salaris en we hebben het hartstikke leuk. Waarom zou je dit doen?’ Maar toch bleef het in mijn hoofd zitten. En op een gegeven moment zei ik tegen mijn jongste dochter Lea. ‘Lea, hoe zou jij het vinden als papa hiernaast de winkel zou overnemen?’ En zij kijkt me aan en zegt: ‘Dat vind ik eigenlijk best wel leuk. Dan ben je altijd thuis.’ En toen brak er in mij iets. Dan ben ik inderdaad altijd thuis.
Heel veel succesvolle ondernemers die op latere leeftijd spreken, geven vaak aan: had ik maar wat meer tijd gehad om mijn kinderen te zien opgroeien. En dat zat ook in mijn achterhoofd.
Toen ik terug ging naar mijn vrouw, had zij het ook even 24 uur kunnen laten bezinken. En ook zij zei: Ik vind het eigenlijk best tof. Dus toen zei ik ja. Dat ging heel snel. In totaal hakte ik de knoop binnen twee weken door. Er zat ook veel druk op, omdat een andere ondernemer de zaak wilde overnemen. Het was op dat moment eind augustus, en op 1 oktober zou ik er al in moeten. Ik moest dus ineens razendsnel beslissen. En dat heeft ervoor gezorgd dat ik alle beren die ik normaal altijd op de weg zie niet meer zag. Het sloeg voor mij veel meer naar het positieve dan naar het negatieve. Dus ik dacht: ik doe het gewoon.
Ik vind het ook een kans met relatief weinig financieel risico. Dat is belangrijk voor me, want ik heb een gezin te onderhouden en een hypotheek. Maar deze winkel zit hier al sinds de Belcrum bestaat. Het heeft een bestaande klantenkring en gewoon een goed product.”
Maar je bent dus gewend om 140 mensen aan te sturen. En nu ga je het alleen doen. Hoe voelt dat?
“Ja, er zijn twee dingen die ik het meest ga missen. Dat is ten eerste het team. Ik ben gewend om met grote teams en veel mensen om me heen te werken. Het is heel klein wat ik nu ga doen, dus dat vind ik spannend. Maar aan de andere kant geeft me dat ook heel veel rust. Ik kan alleen naar mezelf wijzen. Als iets niet lukt, dan heb ik het zelf gedaan.
Wat ik verder een spannende uitdaging vind, is dat ik altijd ontzettend veel op pad was. Ik was op locatie bij onze bedrijven, en werd overal uitgenodigd. Maar nu zit de winkel aan mijn huis vast. Het maakt de wereld ineens heel klein.”
Het Aardappelpakhuis is een winkel zoals je die vroeger zag. Wat wil je behouden daarvan?
“Ik wil de ouderwetse charme houden. Het mag niet gelikt worden. Het gaat om gastvrijheid en tijd maken voor de mensen. Echt ouderwets gewoon dat praatje maken. Dus het persoonlijk contact vind ik heel belangrijk.
En ik wil de focus op aardappels behouden. Tegelijkertijd wil ik meer luisteren naar klanten, en een nieuwe groep klanten naar binnen halen. Ik wil het ouderwetse behouden, dus de aardappels, uien en knoflook. Maar het restassortiment, dus de fruit en groenten, dat wil ik wel vernieuwen om daar nog een extra doelgroep mee naar binnen te halen. Ik vind het ook belangrijk dat mensen in de winkel een hele maaltijd kunnen kopen. Mensen hebben drukke levens. Dus je komt klanten tegemoet als je een hele maaltijd kan aanbieden als winkel.”
Maar wat weet jij van de aardappel?
“Van de aardappel niet per se heel veel, al ben ik de afgelopen weken wel veel aan het bijleren natuurlijk. Maar ik ben wel ook vrij lang kok geweest. Dus ik weet wel veel wat betreft groenten. Ik heb in hele luxe restaurants gewerkt waar ik de meest vreemde producten voorbij heb zien komen. Daar heb ik veel van geleerd heb. Ik breng dus zeker wel kennis mee.”
Wat neem jij nou mee uit jouw ervaring als manager en directeur bij Bootje Varen en BAAI?
“Luisteren. Dat is het belangrijkste. Voelen en zien wat de behoefte is en kansen pakken. Ik ga in de winkel natuurlijk wat dingetjes veranderen, maar vooral wil ik met de winkel meer naar buiten toe. Ik zie veel kansen bij bijvoorbeeld een frietboer of een restaurants. De Veestallen zit natuurlijk hier vlakbij. Dan wil ik weten waarom hun aardappels niet van mij komen. Ik verwacht echt wel dat ik bij een aantal restaurants aardappels kan gaan leveren. Of misschien zelfs wel groenten.”
Het Aardappelpakhuis is een franchise. Hoeveel ruimte geeft de franchiseformule jou?
“Klopt, er zitten zes Aardappelpakhuizen in Nederland. De franchiseformule geeft heel veel ruimte. De enige voorwaarden zijn dat ik netjes mijn huur betaal en dat ik de aardappels, de uien en de knoflook afneem bij de franchise. En voor de rest mag ik alles verkopen in de winkel wat ik wil. De naam behoud ik natuurlijk, maar ik wil wel gaan werken met een eigen huisstijl.
In het begin gaan klanten vooral merken dat het aanbod wordt uitgebreid. De overname gaat heel soepel, we gaan geen dag dicht. Maar vanaf 1 oktober kwamen er wel meteen een kleine tachtig producten bij. En hoe dat loopt en waar de behoefte van de buurt ligt, dat ga ik gewoon langzaam uitzoeken.”
Bij wie zou je zelf aan de keukentafel willen zitten?
“Dat is Joris Toonders van Yonego . Ik ken hem van vroeger een beetje, want we komen allebei uit Zevenbergen. Als ik zie wat hij doet, dan vind ik dat heel knap. Ik zou graag eens met hem sparren.”
Naam:
Sebastiaan Kropf
Leeftijd:
42 jaar
Getrouwd:
Met Marieke, een dochter Lea (12) en bonusdochter Evi (20)
Bedrijf:
Het Aardappelpakhuis in Breda
Hobby’s:
“Ik ben een enorme klusser, daar geniet ik echt van. Ik heb het huis waar we wonen zelf ook volledig gestript en opnieuw opgebouwd. En ik ben trouw supporter van NAC en een echte Bourgondiër. Ik houd ontzettend van lekker eten en ben zelf ook kok geweest.”
